Jeolojik dönemlerden IV. zaman başlarında, bugünkü Ege Denizi'nin yeri, karalarla kaplı "Ejeit Anakarasi' idi . Bu zamanda Doğu Anadolu'dan Yunanistan'a kadar olan alan, kuzey ve güneyden Alp kıvrımlarının etkisiyle sıkıştırılmaya başlandı. Yüksek basınç altında Anadolu Yarımadası yükselirken, Ege Denizi'nin bulunduğu yerdeki "Ejeit Anakarası" alçalmaya ve çökmeye başladı. Bu anakara parçasının üzeri, Akdeniz suları tarafından kaplandı. Bu çökme sonucu Batı Anadolu Bölgesi ve dolayısıyla Ege Bölgesine rastlayan kısımda doğu batı doğrultusunda kırılmalar oldu. Sürekli biçimde sıkıştınlan bu bölgede kırıklar arasında kalan bazı yerler yükselerek "Host" dağlan, bazı yerter de alçalarak "Graben' ovalan oluşturdu. Ovalar, karalann içlerine doğru sokulmuş körfezlerde son buluyordu. Bu körfezlere dökülerı akarsular, zamanla körfezleri doldurdular. Bu yersel oluşum Anadolunun kıta sahanlığını Ege Denizi'nde saklı tutmaktadır. Anadolu'nun uzantısı olan bu sahanlık, adını andığımız oluşumun kanıtlayıcı bir belgesidir. Kırık ve sıkışma sonucu oluşan adalar da bu öykünün simgeleridir.

Bu öykü son bulmuş da değildir. Olaylar zincirinin süregelmekte olduğu yerkabuğunun kesilmeyen oynaklığı ile ortadadır. Daha kolay değerlendirme yapmak için Bakırçay Çukurunu incelemek yetecektir. Yapılan incelemeler Bakırçay yöresinin dolma (alüvyal) bir yer olduğunu göstermiştir. Öncesi bir çöküntü hendeği olan Bakırçay yöresinin Bergama'dan sonra batıya doğru genişlediği izlenir. Dikili ve Çandarlı yönünden iki kol halinde Ege Denizi'ni bulmaktadır. Bu hendeğin yükseltisi (rakım) 50-70 m. arasındadır.

Bakırçay Çukuru kırık bölgesinde başlıca yerleşme alanları Dikili, Bergama, Kınık, Soma ve Kırkağaç'tır. Fay çizgisi boyunca yirmiye yakın termal kaynak bulunur. Bu kırık kesim, yersel eylemi aralıklı oluşuma açık tutmaktadır. Bu açıdan Ege Bölgesi'nin 1. grup deprem kuşağına girdiğini görmekteyiz. Genellikle bölgedeki depremler en çok Ege Denizine dökülen akarsuların su bölüm çizgileri içindeki alanda doğmaktadır.